Στις διαφορές αυτές υπάγονται τα ζητήματα που ανακύπτουν πρωτίστως σε ένα διαζύγιο, όπως το μοίρασμα της περιουσίας, η επιμέλεια των τέκνων και η επικοινωνία με αυτά, και η καταβολή διατροφής.
Ειδικότερα, το διαζύγιο είναι μια από τις πιο δύσκολες καταστάσεις που μπορούν να συμβούν στη ζωή ενός ανθρώπου: το συναισθηματικό φορτίο είναι πολύ βαρύ από μόνο του και μια δικαστική διαδικασία, με την αντιπαράθεση, την όξυνση των διαφορών και τη δημοσιοποίηση των ιδιωτικών πληροφοριών σε μια δικαστική αίθουσα κάνει τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα, έως και καταστροφικά για τις ζωές των μελών της οικογένειας.
Αντιθέτως, η εξωδικαστική επίλυση των παραπάνω ζητημάτων, με συμφωνία του ίδιου του πρώην ζεύγους κι όχι με απόφαση ενός άγνωστου τρίτου (του δικαστή) είναι όχι μόνο η πλέον κατάλληλη, αλλά και η μόνη οδός που επιτρέπει στα μέρη να γεφυρώσουν τις διαφορές τους με τις λιγότερες δυνατές απώλειες, αφήνοντας το διαζύγιο στο παρελθόν και δημιουργώντας μια νέα ζωή απαλλαγμένη από το θυμό, την τοξικότητα και τη δυστυχία που συνεπάγεται μια πολύχρονη αντιδικία – η οποία αντιδικία καταλήγει, κατά παράδοξο, μα απολύτως αληθινό τρόπο, να κρατά τους πρώην συντρόφους δεμένους σε έναν καινούργιο, άκρως αρνητικό και ψυχοφθόρο δεσμό.
Ειδικά όταν υπάρχουν παιδιά, η συνεννόηση μεταξύ των γονιών ως προς την ανατροφή τους και τα ζητήματα που διαρκώς προκύπτουν κατά το μεγάλωμά τους (όπως άλλωστε προκύπτουν σε κάθε οικογένεια ανεξαρτήτως διαζυγίου), φρονώ πως αποτελεί, και αυτή, μέρος των γονεϊκών τους καθηκόντων, καθώς περιορίζει δραστικά τις αρνητικές συνέπειες του διαζυγίου κι εξασφαλίζει ένα πολιτισμένο τρόπο ζωής τόσο για τα παιδιά, όσο και για τους ίδιους τους γονείς.
Έχοντας ολοκληρώσει τη Μετεκπαίδευση στην Οικογενειακή Διαμεσολάβηση, έχω αποκτήσει την ειδική κατάρτιση κι εξειδίκευση, που είναι απαραίτητη γι’ αυτές τις ιδιαίτερες, μα και τόσο σημαντικές για την κοινωνία μας υποθέσεις.